Norma pogłosowa – fakty i mity

Materiał Partnera

Ekologiczny budynek to budynek przyjazny nie tylko dla środowiska, ale także dla ludzi. Jednym z elementów istotnych pod kątem użytkowania jest akustyka. Tymczasem polska norma pogłosowa określająca wytyczne do stworzenia przyjaznego wnętrza pod kątem dźwięków budzi wiele emocji wśród projektantów. Architekci nie do końca wiedzą, czym powinni się kierować, by aranżując pomieszczenia zachować wytyczne normy, a równocześnie zadbać o odpowiedni design, ekologię i swobodę doboru materiałów wykończeniowych.

Obowiązująca od 2015 roku norma PN-B-02151-4 dotyczy akustyki budowlanej i ochrony przed hałasem w budynkach. Przez te kilka lat od wejścia w życie przepisów wokół normy narosło wiele mitów. Warto więc spojrzeć, co jest w samej normie i jej interpretacji faktem, a co mitem. Podpowiadamy: przede wszystkim przepisy te są zaleceniami, a nie „twardymi” wytycznymi. I wbrew temu, co sądzi wielu projektantów, norma pogłosowa nie ogranicza swobody i potencjału w aranżacji wnętrz.

– Norma akustyczna nie daje gotowej recepty lecz diagnozę. Projekt wnętrza i osiągniecie odpowiednich paramentów akustycznych nadal są w rękach mądrego architekta. Możliwości doboru materiałów, by wykreować ekologiczne i designerskie pomieszczenia, nadal są ogromne – zauważa architekt Anna Baczkowska, doradca techniczny i specjalista od akustyki w firmie Knauf Armstrong.

Krok 1 – punt wyjścia jest najważniejszy

Zgodnie z normą kształtowanie przyjaznej dla ludzi akustyki uzależnione jest od rodzaju pomieszczenia. Inaczej bowiem powinno się bowiem kalkulować parametry akustyczne dla dużych przestrzeni jak np. sale sportowe, a zupełnie inaczej dla sal wykładowych. Dlatego przepisy normy dzielą pomieszczenia na kategorie. Są to:

Główne parametry akustyczne, na które należy zwracać uwagę zgodnie z normą akustyczną: STI (ang. Speech Transmission Index) – wskaźnik transmisji mowy T, Czas pogłosu – określany jest w sekundach; w zależności od rodzaju pomieszczeń zaleca się, by wynosił od 0,6 s do maksymalnie 2,2 s

• wnętrza w kategorii A – czyli, te przeznaczone do komunikacji słownej (klasy i pracownie edukacyjne, audytoria, sale wykładowe i konferencyjne);
• pomieszczenia B – to wnętrza, dla których określony został wyłącznie współczynnik maksymalnego czasu pogłosu (gabinety lekarskie i zabiegowe, zamykane pokoje biurowe, galerie wystawowe, czytelnie, sale gimnastyczne, i świetlice szkolne);
• kategoria C – czyli pomieszczenia, dla których – by uprościć projektowanie – przyjęto jedynie wymagania minimalnej chłonności akustycznej (biura typu open space, call center, kuchnie, ciągi komunikacyjne – poczekalnie, korytarze, klatki schodowe).

Liczymy współczynniki – ułatwieniem są kalkulatory akustyczne

Środowisko akustyczne wnętrza uzależnione jest od wielu czynników, m.in. rozmiarów pomieszczenia, czy tego, jakie elementy wyposażenia w tym wnętrzu się znajdują. W przypadku wyposażenia ważne jest nie tylko, co to jest, ale przede wszystkim z czego te elementy zostały wykonane. Od tego bowiem zależą właściwości pochłaniania dźwięku. Inaczej pochłania dźwięki materiał akustyczny jak sufit, wykładzina lub obicia mebli, a inaczej twarde powierzchnie, np. ścianek działowych i okładzin ściennych. Na całość akustycznych parametrów wyjściowych wpływ będzie mieć również położenia źródła dźwięku – czyli np. hałasujące drukarki, windy, odgłosy z urządzeń technicznych, dźwięki generowane przez użytkowników, czy w końcu te wpadające do pomieszczenia z zewnątrz.

Ułatwieniem w wykonaniu analiz akustycznych mogą być interaktywne kalkulatory.

– W Knauf Armstrong taki kalkulator stworzyliśmy wspólnie z ekspertami z Politechniki Śląskiej – inżynierami akustyki i dźwięków. Jest dostępny poprzez stronę https://tech-armstrong.com.pl – informuje Anna Baczkowska.

Norma ogranicza swobodę projektowania – to mit

Wielu architektów, patrząc na zalecenia normy, komentuje przepisy jako brak swobody w doborze materiałów. Pojawia się m.in. skrótowe myślenie, że skoro niwelowanie niechcianych dźwięków musi być wysokie, to należy stosować materiały o najwyższym współczynniku pochłaniania – czyli w klasie A, o współczynniku pochłaniania na poziomie alfa w >0,90. Tymczasem to mit. Jak wyżej wyjaśniliśmy, wpływ na całość mają tu wszystkie elementy wyposażenia policzone razem, także z wielkością pomieszczenia.

Jak to działa w praktyce, zobaczyć można choćby na przykładzie właśnie sufitów. To rozwiązanie od lat najczęściej stosowane we wnętrzach w celu kształtowania przyjaznej akustyki. Standardowo sufit podwieszany kojarzy się z białą, modułową siatką. Ale w samym wyborze sufitów gama rozwiązań jest praktycznie nieograniczona, np. Knauf Armstrong poza klasycznymi płytami mineralnymi ma również sufity drewniane czy metalowe z perforacją czy wkładami akustycznymi. Tak więc uzyskanie dobrego środowiska akustycznego nawet dla tego samego pomieszczenia może zostać wykonane z wykorzystaniem systemowych rozwiązań na wiele różnych sposobów.

– I tu właśnie zaczyna się liczyć przede wszystkim kreatywność, pomysł na wnętrze, jego charakter i klimat, a nie jedynie zalecenia normy pogłosowej – podpowiada Anna Baczkowska.

I jeszcze jedna zasada: więcej nie znaczy lepiej. Jeśli zastosujemy zbyt wiele elementów aranżacji silnie pochłaniających dźwięki, możemy przesadzić, i zamiast uzyskać przyjazne pomieszczenie, zrobimy wnętrze „głuche”, co bardzo męczy użytkowników.

Jak opracować kalkulację akustyczną i wybrać odpowiedni sufit podwieszany zgodny z wymaganiami normy pogłosowej?

Przykład jednej sali wykładowej pokazuje jak kreatywnie – a jednocześnie z uwzględnieniem normy pogłosowej – można podejść do spełnienia zaleceń, ale nie rezygnować z niecodziennego designu.

Pomieszczenie typu A – sala wykładowa, o wymiarach 6,5 x 15,5 m i wysokości do 3,40 m. Zgodnie z normą pochłanianie dźwięku powinno tu być na poziomie T<=0,8 sekundy, a współczynnik transmisji mowy (STI) >=0,6.

Kombinacje materiałowe metalowych, drewnianych i mineralnych sufitów ułożonych w jednej, gładkiej powierzchni z wyspowymi sufitami typu Canopy czy Baffles pozwalają na uzyskanie ciekawych i intrygujących efektów wizualnych, które jednocześnie spełniają wymagania normy i są dobre dla ucha użytkownika, chroniąc go przed stresem i zmęczeniem spowodowanym uciążliwym hałasem.

Warto też pamiętać, że zarówno design, jak i dobór materiałów pod kątem przyjaznej dla ucha akustyki nie wyklucza elementu ekologii. Sufity Knauf Armstrong pomagają doświetlić wnętrza, gdyż mają wysoki współczynnik odbicia światła – ok. 85-87% dla białych sufitów mineralnych czy paneli metalowych. Wpływa to na zmniejszenie konieczności oświetlenia elektrycznego. Poszczególne linie sufitów mają też duży wkład w nowych produktach materiału z recyklingu – ok. 80%, czy nawet 90% jak w przypadku paneli drewnianych. Wybrane serie mogą pochwalić się także certyfikacją Cradle to Cradle (C2C).

Pełen zakres wiedzy nt. normy akustycznej i dopasowywania wnętrz do normy pogłosowej przejrzeć można w przewodniku Knauf Armstrong https://issuu.com/armstrong_sufity_podwieszane/docs/broszura_dot_normy_pog_osowej