Od jakiegoś czasu coraz więcej słyszymy o idei zero waste oraz różnych sposobach, jak konsumować mniej. Czy zero waste w budownictwie jest w ogóle możliwe? Na co tak naprawdę możemy sobie pozwolić? Rozmawiamy z Zoranem Iljadica, prezesem zarządu Sika Poland.
Już na etapie projektowania należy zadbać o to, by wykorzystywać maksimum możliwości, jakie mamy, stosując materiały budowlane o wysokiej jakości. W Sika stawiamy na trwałość proponowanych rozwiązań, tak aby w sposób maksymalny wydłużyć czas eksploatacji wbudowanego produktu. Odpowiedni dobór parametrów pozwala unikać przedwczesnych napraw, dzięki czemu redukujemy zużycie kolejnych zasobów.
Certyfikacja wielokryterialna niejako z definicji wymusza zastosowanie materiałów o wysokiej jakości, pochodzących z odpowiedzialnych źródeł, deklaracja EPD to już w zasadzie standard. Dzięki temu budujemy trwalsze i bardziej przyjazne środowisku oraz użytkownikowi obiekty.
Ideałem, do którego jako marka dążymy, jest tworzenie takich produktów, które mają kilka żyć i po tym, jak stracą swoje pierwotne przeznaczenie, będą nadawać się do recyklingu. To jedna z najlepszych dróg do zminimalizowania odpadów na świecie, nie tylko w branży budowlanej.
Stawiam na edukację i dbanie o to, by nowoczesne, przyjazne środowisku rozwiązania można było w prosty sposób implementować również w skali mikro – tak, aby każdy, kto remontuje własny dom, miał dostęp do materiałów przyjaznych środowisku, takich jak niskoemisyjne kleje czy żywice – więc dostęp równie prosty, jak dla przedsiębiorstw realizujących ogromne inwestycje. Rolą marek takich jak Sika, jest nieustanna praca nad bardziej efektywnymi rozwiązaniami dla branży, by jak najszybciej mogły trafiać do powszechnego użytku.
Budowanie niezgodne z podejściem ekologicznym jest coraz mocniej piętnowane i karane finansowo, nie warto się na to narażać. W zrównoważonym budownictwie nie chodzi jednak tylko o pieniądze, ale o jakość życia przyszłych pokoleń. Wszystko, co sprawi, że nasze dzieci i wnuki będą mogły cieszyć się środowiskiem naturalnym, tak jak my wciąż możemy, jest tego warte.