
Co to jest BREEAM?
System certyfikacji wielokryterialnej budynków BREEAM (Building Research Establishment Environmental Assessment Method) został wprowadzony w 1990 r. w Wielkiej Brytanii przez BRE Global. Jest obecny w 77 krajach. W Polsce jest najczęściej używanym systemem. W procesie certyfikacji niezbędne jest zatrudnienie asesora BREEAM – ich listę można znaleźć na stronach GreenBook Live operatora systemu, BRE Global, który przyznaje certyfikaty.
W BREEAM wyróżnia się kilka schematów:
- New Construction (International – dla krajów poza Wielką Brytanią) dla budynków nowopowstających,
- In-Use dla budynków istniejących i użytkowanych min. dwa lata,
- Refurbishment & Fit-Out dla renowacji i wykończenia,
- Communities dla projektów urbanistycznych i Infrastructure dla projektów infrastrukturalnych.
Na początek 2019 r. w Polsce odnotowano już certyfikacje we wszystkich wymienionych, oprócz ostatniego. Dla wielu schematów, w tym dla NC, na bazie projektu przetargowego lub wykonawczego można przeprowadzić certyfikację Interim – mimo że ten etap jest opcjonalny, bardzo często się go stosuje, certyfikat taki ma już bowiem wartość marketingową. Ostateczny certyfikat Final przyznawany jest bezterminowo. W schemacie In-Use, gdzie certyfikacja składa się z trzech części: Asset Performance (ocena budynku), Building Management (ocena zarządzania) i bardzo rzadko stosowanej Operational (ocena działań najemców), certyfikat obowiązuje rok i można go dwa razy odnawiać. Po okresie trzech lat od otrzymania pierwszego certyfikatu, konieczne jest przeprowadzenie przez asesora nowego audytu, na podstawie którego w tym schemacie BRE przyznaje certyfikaty. W Polsce certyfikuje się w BREEAM obiekty o funkcji biurowej, handlowej, logistyczno-magazynowej i mieszkalnej.
BREEAM podzielony jest na dziesięć kategorii:
- Zarządzanie
- Zdrowie i dobre samopoczucie
- Energia
- Transport
- Woda
- Materiały
- Odpady
- Wykorzystanie terenu i ekologia
- Zanieczyszczenia
- Innowacje
W każdej kategorii określono konkretną liczbę punktów krytycznych (Prerequisites), które trzeba spełnić, żeby w ogóle ubiegać się o certyfikat, wymagań minimalnych – również koniecznych, a także pozostałych, opcjonalnych wymagań (w tym kategoria innowacji), za spełnienie których otrzymuje się dodatkowe punkty. Wśród wymagań krytycznych znajduje się np. wykorzystanie legalnie uprawianego i pozyskanego drewna czy materiałów niezawierających azbestu. Sumę uzyskanych punktów mnoży się przez wagę procentową ustaloną dla danego kraju. Za punktację powyżej 30% otrzymuje się certyfikat na poziomie Pass, za >45% Good, >55% Very Good, >70% Excellent, a >85% Outstanding.
Proces certyfikacji zazwyczaj dzieli się na fazę koncepcji i projektowania, fazę realizacji i fazę zakończenia inwestycji i przekazania budynku do użytkowania.
Asesor odpowiedzialny jest za rejestrację budynku w systemie, interpretację wymagań, organizowanie spotkań z zespołem projektowym, zbieranie dokumentacji i komunikację z operatorem systemu. W zespole powinien uczestniczyć inwestor oraz inne podmioty w zależności od fazy wznoszenia budynku. Jeśli certyfikacja obejmuje tylko powierzchnie wspólne bez części, które później będą wynajęte (shell and core), można wtedy dodatkowo przeprowadzić certyfikację Refurbishment & Fit-Out dla powierzchni jednego lub większej liczby najemców. W procesie certyfikacji In-Use, na zasadzie self-assessment, zarządca/właściciel wypełnia ankietę jednokrotnego wyboru, złożoną z 200 pytań, kompletuje dokumentację, a asesor dokonuje jej weryfikacji i przeprowadza audyt.